|
Ostvarenje “srpskog sveta“, formiranje srpskog prostora sa
dominacijom svetosavlja u trouglu Banjaluka – Beograd –Podgorica,
nemoguće je izvesti bez svrgavanja Mila Đukanovića i potom izvođenja
nacionalnog inžinjeringa kojim bi se sveli pripadnici crnogorske
nacije u Crnoj Gori na procenat koji neće biti veći od 25 odsto. To
je srž imperijalnog koncepta koji je prije tri dana u beogradskoj
Politici, kao glavnu naslovnu priču, predstavio između ostalih i
Aleksandar Raković, istoričar i agilni član ekstremnog krila srpske
desnice koja se zalaže za stvaranje federalne države u kojoj će
Srbija biti pijemont a Republika Srpska i Crna Gora pridružene
jedinice srpske države, piše Pobjeda.
U programskom tekstu iznosi se teza da je današnja Crna Gora pod
Milom Đukanovićem postala suprotnost Crnoj Gori kralja Nikole i, što
je važnije – “antidržava Republici Srbiji“.
Crna Gora, u kojoj je većina okrenuta ka Zapadu, još i članica NATO,
postala je nepremostiva brana za imperijalnu ideju pravljenja
svetosavskog prostora poetski nazvanog “srpski svet“.
Đukanovićeva država je, kako tvrdi Raković, šuckor država u borbi
protiv širenja svetosavlja. Naziv šuckor (od njemačkog – Schutzkorp)
koristio se za zaštitne vojne odrede, specijalne austrougarske
jedinice, koje su bile aktivne na području austrougarske provincije
Bosne i Hercegovine i bile neka vrsta granične straže koja je
svojevremeno činila brojne ratne zločine nad bosanskim Srbima.
U Rakovićevom narativu prozapadna Crna Gora pod Đukanovićem ima cilj
da, poput šuckora, pravi nasip protiv naleta svetosavlja, onemogući
političko i državno objedinjavanje Srbije, RS i Crne Gore.
Kao jedan od ključnih ciljeva te prozapadne Crne Gore, po mišljenju
brojnih srpskih nacionalista, jeste ugrožavanje Srba u Crnoj Gori
koji su “nosioci pravog srpstva“.
Izvjesno je, dakle, da Crna Gora čiju politiku sprovodi Đukanovićeva
vladajuća koalicija predstavlja ne samo smetnju, već “glogov kolac“
za ostvarivanje ideje formiranja svesrpske države na prostoru Crne
Gore, Republike Srpske i Srbije.
Zato je pobjeda prosrpskih partija predvođenih Srpskom pravoslavnom
crkvom na izborima 30. avgusta osnovni uslov za sprovođenje u djelo
imperijalne ideje.
“Nova” nacionalna mapa
Što bi se sa Crnom Gorom dešavalo u slučaju tog scenarija?
“Crnogorski domovinski identitet uglavnom bi trebalo da traje koliko
i Milo Đukanović, a suštinski je važno da Srbi u Crnoj Gori u ovom
broju dočekaju Đukanovićev pad s vlasti”, piše Raković u Politici.
Smatra da bi se na taj način otvorio put za sprovođenje svojevrsnog
nacionalnog inžinjeringa u državi.
Ključna meta uticaja bi bio – popis stanovništva Crne Gore 2021.
godine u kojem bi Republika Srbija i Republika Srpska imale obavezu
da se umiješaju, prvenstveno preko srpskih kulturnih i drugih
organizacija.
Ako bi se popis 2021. godine održao bez Đukanovićevog prisustva u
vlasti, logicira Raković, skok procenta Srba u Crnoj Gori “bio bi
visok i možda u prvom mahu sa oko 30 odsto dosegao i do – 45 odsto
ukupne populacije Crne Gore“!
Raković dolazi do “nove“ nacionalne mape u Crnoj Gori: crnogorska
nacija bi spala na oko 25 odsto, dok bi manjine – Bošnjaci, Albanci,
Hrvati –”brojale do 25 odsto“, a procjenjuje da se oko pet odsto
crnogorskih građana ne bi izjašnjavalo.
Prema ovoj profašističkoj projekciji nacionalnog inžinjeringa – koja
liči na ono zloglasno nacističko “konačno rješenje“ – srpska
populacija u Crnoj Gori naprečac bi postala najbrojnija i stvorile
bi se političke pretpostavke za glavni cilj – stvaranje jednog
okvira za svesrpsku državu.
“Srpsko pitanje u Crnoj Gori je svesrpsko pitanje i ne mogu ga
rješavati samo Srbi u Crnoj Gori koji su izloženi segregaciji.
Republika Srbija i Republika Srpska moraju da učine sve kako bi
zasvodile i odbranile Srbe u Crnoj Gori”, zaključuje Raković.
Izloženi plan “svođenja Srba u Crnoj Gori“ podrazumijeva
sveobuhvatnu akciju u dva koraka: po svaku cijenu svrgavanje
Đukanovićeve vlasti 2020. i potom brinsko stvaranje srpske nacije
kao većinske u Crnoj Gori.
Kako i kojim sredstvima se ova strategijska ideja može oživotvoriti
– takođe nije naznačeno, ali se da pretpostaviti koje su sve
“demokratske metode“ osmišljene.
Prije toga, svakako, neophodna je još jedna “sitnica“: da većinska
Crna Gora pogne glavu i mirno posmatra.
“Prečica”
Iako zagledan samo u budućnost i održanje velikosrpskog projekta,
radikalni desničar Raković ne isključuje da bi u realizaciji
imperijalne ideje mogli biti od koristi – manjinski narodi.
Prečica do srpske državnosti Crne Gore mogla bi biti uz doprinos –
inostranog faktora, smatra istoričar, navodeći da bi albansko
stanovništvo u rubnim krajevima Crne Gore moglo da otkaže
“poslušnost“ crnogorskoj državi.
“Posebno zbog albanske pretenzije na prostor Ulcinja, Malesije,
Plava, Gusinja i Rožaja gdje se govori albanski jezik ili se
muslimansko stanovništvo koje govori slovenskim jezikom znatnim
dijelom smatra porijeklom albanskim”, zaključuje Raković. |
